Omdat schrijven helen is, heb ik een nieuwe rubriek in het leven geroepen: Dagboek van een Zijnsondernemer. In eerste instantie bedoeld voor mijn eigen heling, maar als zeer snel opvolgend tweede voor iedereen die zich op het pad van minder hoofd, meer hart bevindt. Zeer herkenbaar voor ondernemers, maar ook absoluut waardevol voor (nog) niet-ondernemers. Ik deel mijn ervaringen, struggles en what to do’s op het gebied van bewustZIJN, ZIJN en ZIJNsondernemen. Oftewel: minder DOEN, meer ZIJN. Want door simpelweg de stroom zijn werk te laten doen en je enkel aan te sluiten op die stroom, kom je in je eigen kracht te staan. En dat gun ik ie-de-reen <3

Mijn eerste dagboekverhaal gaat over eigenwaarde. En vooral het gebrek daaraan bij mezelf. En wat voor gevolgen dat heeft voor mijn sales op dit moment. Ik deel wat er in mijn hoofd gebeurt en wat ik er uiteindelijk aan doe om dit te shiften naar hoe ik wil dat het is. Een zelf-motiverende talk. Want inner work it is!

Maandag 16 september 2019

Vandaag voel ik me wat minder. Instabiel eigenlijk gewoon. Niet down, maar gewoon wankel. Er hoeft maar weinig te gebeuren of ik ben aan het huilen of er flikkert iets uit m’n handen. (Ik wilde ‘valt’ zeggen, maar de frustrátie wordt beter weergegeven in het woord ‘flikkert’ :-P) Nu weet ik dat het eergister volle maan is en die energie nog steeds goed voelbaar is. Ik zat veelal op doe-highs met gaan gaan gaan en méér doen om eigenlijk minder te hoeven voelen. Maar vandaag kan ik er niet omheen: het is tijd om naar binnen te keren.

 

Even terug in de tijd

Even terug in de tijd. De afgelopen 2 weken ben ik ontzettend druk bezig geweest met het lanceren van mijn allereerste echte product: een maan membership. Een idee dat is ontstaan toen Jennifer (van Jennifer’s Healingpraktijk) aankondigde dat ze ging stoppen en ik de maanreadingen voor mezelf wilde gaan oppakken. Maar, dacht ik, als ik het voor mezelf doe, waarom dan ook niet voor anderen? Dus zo is het idee ontstaan.

 

Ik broedde er al langer op

Ik ben zelf al tijden met het ritme van de maan bezig en ik merk dat het me veel bewustwording brengt en bevestiging geeft. “Het ligt niet alleen maar aan mij”, is een gedachte die mij geruststelt, zonder in de slachtofferrol te kruipen. Bijna een jaar heb ik het abonnement bij Jennifer gevolgd en al vanaf het begin had ik het gevoel dat áls ik ooit zelf een maanmembership zou hebben, dat ik dit, dit en dit anders zou aanpakken. Nou, nu is natuurlijk mijn kans! Achteraf is het idee dus al een jaar aan het broeden geweest en verklaart het voor mij waarom ik meteen ben ingestapt toen Jennifer dit membership voor het eerst aankondigde.

 

Twijfels

Maar vanaf het begin is er ook een twijfel geweest: “is dit wel echt waar? Zie ik niet wat ik wil zien? Voel ik me daadwerkelijk zo door de maan of dénk ik dat ik me zo voel door de maan? Best wel een beetje vaag eigenlijk, dat we ‘zogenaamd’ kunnen weten wat de maan ons vertelt.” Ennn gaaaa zooo maaaaar dooooorr… Eindeloze discussie of het wel ‘waar’ is wat ik graag als waarheid wil aannemen. Zodra ratio in het spel komt, slaat de twijfel toe. Maar op het moment dat ik mezelf uitlijn en in m’n gevoel ga zitten, dan wéét ik gewoon dat het klopt. Geen idee HOE ik dat weet, maar het is gewoon zo. En daar kan m’n hoofd dan ook weer eindeloos lang over discussiëren.

 

End of discussion

Fijn vind ik dan om op een gegeven moment ‘gewoon’ een besluit te nemen dat ik niet meer in discussie ga. (zie blog Zo stop je de discussie in je hoofd) Want die discussie die kost A) veel (mentale) energie en B) het levert me niks op. Het maakt namelijk niet uit of het waar is of niet, als het voor mij werkt, dan is het toch goed?

 

Maar de gedachtenstroom gaat rustig verder

Ondanks dat hier dan m’n gedachtenstroom zou moeten stoppen, gaat ‘ie gewoon rustig verder. Want ik heb dan altijd de stem van kritische (voornamelijk rationele) vrienden in m’n hoofd: “nou ik geloof niet in die onzin hoor. Niemand heeft me hier ooit over verteld. En hoe weet je trouwens dat dit waar is? Wat is je bewijs daarvoor? Wáárom geloof je dit eigenlijk? Hoe kom je daarbij?” Et cetera, et cetera.

 

Natuurlijk gewoon van mezelf

In mijn hoofd doet dit zich voor als ‘de afwijzende en kritische mening van anderen’, maar het is natuurlijk gewoon mijn eigen gevoel. Het is mijn eigen angst die omhoog komt. Het is mijn eigen ego die tegensputtert. Het is mijn eigen gevoel van eigenwaarde die wel wat liefdevolle aandacht kan gebruiken.

 

Er zit iets in mijn energie dat niet klopt

En deze energie zorgt ervoor dat er nu nog niet tientallen mensen op de stoep staan om in te stappen bij mijn membership. Precies deze vibratie zorgt ervoor dat ik mezelf blokkeer. Met als gevolg: alles behalve alignment. En dat terwijl ik de afgelopen week ZO HARD heb gewerkt om het allemaal op poten te zetten (ik had een gratis maanreading gedaan voor iedereen met interesse, inmiddels 135 man!). Maar dat was vooral DOEN. En vaak ‘doen’ vanuit onzekerheid. Logisch natuurlijk als je alles voor de eerste keer doet, dus het is de kunst om daarin zacht voor mezelf te zijn. Daar begint het namelijk mee: jezelf niet afbranden en met de grond gelijk maken als je je onzeker voelt. En ondanks dat je wéét dat je nog niet op de goede (ontvangst)frequentie zit, je tóch je stories en je berichten blijft plaatsen. Zolang het maar met goede intenties is.

 

Van gebrek naar overvloed

Het is namelijk niet zo dat ik me ieder moment van de dag angstig en onzeker voel. En dat groeit en verandert ook met de dag. Want een week geleden zat ik ‘nog maar’ op 16 volgers en wist ik niet hoe ik het doel van 30 volgers ging behalen. Ik benadrukte vooral het tekort van 14 mensen. Inmiddels zit ik op 135 volgers! Dus daar is zéker een shift in geweest. Ik wéét inmiddels dat ik in staat ben om leuke, geïnteresseerde mensen bij elkaar te brengen. Een week geleden twijfelde ik daar nog aan…

 

Mijn salespitch: gehakkel en getakkel

Nu sta ik op het punt om sales te doen, om mensen te enthousiasmeren voor het membership. En zolang ik over de maan praat en wat het voor mij en anderen doet, dan is er niks aan de hand. Dan praat ik honderduit en komen de woorden vloeiend uit m’n mond. Maar momenteel, zodra ik over sales begin te praten: man, man, man, er komt gehak en getak uit m’n mond. Ik wéét op dat moment zelfs dat ik onzeker overkom. En heb de neiging om mezelf daarvoor af te wijzen.

 

Toch plaatsen

Desondanks plaats ik tóch de video’s die nog een onzekere boodschap overbrengen. Want dat is op dit moment hoe het is en ik ben er naar op weg om met flair en overtuiging uiteindelijk die sales binnen te halen. Ik wéét namelijk dat de onzekerheid onderdeel is van het proces. En de enige manier om er doorheen te breken is door het te blijven DOEN en tegelijkertijd bewust te zijn van je verbeterpunten en dáár ook aan te werken. Inner work dus.

 

Beweging is cruciaal

Het heeft namelijk geen zin om stil te gaan staan, om te zeggen ‘ik ben nu te onzeker, er zit nog iets niet goed in mijn energie, ik deel maar even niks over m’n aanbod’. Nee! Hoe tegenstrijdig dat nu soms ook voelt, het is JUIST de bedoeling om in beweging te blijven. Want alleen in beweging kunnen we het stuur bijdraaien. Alleen in beweging gaan we op weg naar de bestemming. Alleen in beweging.

 

What to do?

Oké, what to do? Want dat is de vraag die ik vanochtend aan mijn coach Iris en Off Road Academy-buddy Anouk vroeg. Waar we op uit kwamen was: eigenwaarde. En dat bracht Anouk op het idee om een stuk uit het boek van Dan Millman, De 12 poorten naar de Ziel voor te lezen. De eerste poort is namelijk Eigenwaarde. Dus dat boek heb ik natuurlijk meteen besteld. In zo’n bui als vandaag dan denk ik meteen “tjonge, wat zijn al die andere 11 poorten dan? En ik ben nog maar bij nr. 1” Dat voelt nog als een lange weg te gaan, en dat hebben we uiteindelijk ook. Maar wat ik wérkelijk vind is dat ik BLIJ en DANKBAAR ben dat ik het AANGA. Want dat is uiteindelijk waar het omgaat. Het aangaan. Je angsten en onzekerheden RECHT in de ogen aan te kijken en er liefdevol korte metten mee maken.

 

Dankbaar voor mijn persoonlijke groei

Ik ben blij dat ik voor mezelf kies. Ik ben blij dat ik aan mezelf werk. En het idee dat ik elke dag een stukje verder groei, geeft me een fijn gevoel. Steeds meer zacht kunnen zijn tegen mezelf voelt als een warme deken. Mezelf toestaan om te mogen vallen en vervolgens weer op te staan, voelt als een aai over de bol.

 

IK ga het geloven

Ik ben verder dan ik ooit ben geweest. En bereid om nog veel verder te gaan! Want een sterk, stevig en goed gevoel voor eigenwaarde heb ik eigenlijk nog nooit gehad. Niet stabiel. Dus het wordt tijd dat ik het zelf ga geloven! Dat is namelijk waar de crux zit, dat IK ga geloven dat ik het WAARD ben om mijn (spirituele) talenten in volle glorie met de wereld te delen! Anderen kunnen nog zo hard tegen je zeggen dat dit zo is, maar het gaat erom dat IK ga geloven dat dit zo is.

 

Schrijven, schrijven, schrijven = stromen

DUS! Iedere keer als er een vervelende gedachte in m’n hoofd opkomt, dan schrijf ik hem op. En dan herschrijf ik hem naar hoe ik zou willen dat hij is. In het begin zal dit met regelmaat zijn, maar ik weet dat hoe vaker ik de stenen uit het water zeef, hoe rustiger het water gaat worden. Of ik laat ze liefdevol naar de bodem zinken, leg ze op een andere plek neer, dat kan ook. Zolang het water er maar geen last van heeft en met veel plezier, passie en enthousiasme kan stromen! En hard ook!