Oké, dit is een mega confession blog. Openhartig en dus doodeng. Maar ik doe het omdat het tijd is om mijn verhalen te gaan delen. Ik bekende het eerst aan m’n broertje en nu aan jou… Wellicht pik jij er iets van op wat jou weer verder brengt op jouw pad. Komt ‘ie!

Al een tijdje kom ik mezelf tegen op het stuk ‘ik ben niet goed genoeg’ en ‘ik zoek de waardering en bevestiging buiten mezelf in plaats van binnen mezelf’. Een les die ik moet gaan leren, want het komt elke keer weer terug. Zo dus ook vandaag, right back in my face. Ik deel met je hoe ik mijn gedachten gebaseerd op ‘gebrek’ wist om te draaien naar de vraag ‘wat kan ik hiervan leren’? Dat veranderde alles… Ik ontmaskerde ego. 

Masterclass

Vanochtend was ik aanwezig bij een masterclass van Sophie van So V’s Choice en in die webinar nodigde ze mensen uit om met haar in gesprek te gaan over het ontdekken van je ‘big why’. Je big why kun je omschrijven als ‘het waarom’ achter wat jij te doen hebt in de wereld. Toen ze de oproep deed dacht ik meteen ‘neeeeee, ikke niet! Veel te eng!’ Ik praatte mezelf aan dat het ‘oké’ was, maar dieper in mezelf voelde ik de angst om zichtbaar te zijn en ‘te moeten presteren’. Wat wat nou als ik niet de juiste dingen zeg? Straks heb ik geen big why? Et cetera, et cetera. Stiekem wist ik dat ik wél wilde, maar gewoon niet durfde.

B*tch

Toen de eerste persoon was geweest gaf ik eraan toe: ik wilde toch wel, maar ik wist niet waar ik moest beginnen. Dus ik zette mijn twijfel in de chat, maar er werd al iemand anders uitgenodigd. Helemaal prima. M’n hartslag kon weer omlaag… dacht ik… Want toen mijn broertje werd uitgenodigd voor een gesprek met Sophie, diende de wérkelijke confrontatie met ego zich aan…

“Hij natuurlijk wel en jij niet, terwijl hij er niet eens om vraagt!”

“Je wilt ook alleen maar aandacht van Sophie.”

“Je bent toch ook gewoon minder dan de rest?”

“Zie nou wel dat je waardering van anderen nodig hebt? Je gaat het nooit leren hoor.”

Wat een b*tch, die ego!

Jaloers

En dat was niet de eerste keer. De laatste keer gaat mijn kritische stem vaker ‘aan’ op dingen die m’n broertje in haar ogen wél voor elkaar krijgt en ik niet. Pure jaloezie. En daar voel ik (of eigenlijk ego) zich dan vervolgens weer schuldig over, en dan is het hek van de dam… Ik kom vast in m’n eigen spinnenweb van negatieve gedachten. En dat terwijl ik de masterclass met een goede vibe inging! Binnen een paar minuten was die helemaal de grond ingeboord. Bam, daar was hij weer, de les die ik moest leren…

Super kinderachtig

Waar ik inmiddels al achter gekomen was, was dat deze spiegel te maken heeft met de les ‘mezelf dingen gunnen’, ‘de waardering in mezelf vinden’ en ervan overtuigd raken dat ik goed genoeg ben. Maar wat heeft dat dan met de situatie met m’n broertje te maken? Wat ik op zo’n moment eigenlijk hem niet gun is dat hij wél die aandacht krijgt en ik niet. Super kinderachtig als je het mij vraagt, maar het gebeurt. Ik kan er niet omheen. Ik misgun het mezelf blijkbaar. Want hoe kan ik de misgunning bij een ander voelen als het níét in mezelf zit? Je kunt een ander niet geven wat je zelf niet hebt…

Ik was er klaar mee

Ondanks dat hij vertelde dat hij door mij bij zijn huidige coach (wat ook mijn coach is) terecht is gekomen, vond ego dat bij lange na niet goed genoeg. Ze wilde horen dat ze geweldig was, dat ze het licht is op zijn pad, dat hij alles van mij nadoet en zijn succes aan haar te danken heeft. Kortom, Greedy Grace wilde alle credits voor zijn verhaal. Ik merkte op dat ego er zo hard in knalde, dat ik haar denkbeeldig op een stoel in de woonkamer zette. Want ik ben immers haar niet. Op zo’n moment verzoek ik haar vriendelijk om achter het stuur vandaan te gaan, zodat ik zelf de regie weer kan overnemen. Dit keer was ik vastbesloten oom het anders te doen. Ik was er klaar mee en ging de confrontatie aan. Ik ontmaskerde ego.

Op slinkse wijze

Ze wist dat mijn overtuigingen wankel waren, er nog wat onzekerheid zat, want ze gaf de strijd nog niet op. Op slinkse wijze probeerde ze mijn positieve vibe verder te verzieken en te blokkeren. Bijvoorbeeld door het ego-gevoel te voeden, door mijn frustraties te delen met m’n vriend op WhatsApp. Nou dat ging mooi niet gebeuren! Ik gaf er niet aan toe. Terug op je stoel, ego. Ik heb je ontmaskerd, weet je nog?!

Ego wilde credits, oneindig veel credits

Op een gegeven moment voor Sophie aan m’n broertje “hoe kom je erbij om naar een coach te gaan en naar mijn event te komen binnenkort?” Ego zei meteen: door mij, door mij, door mij! “Want jij hebt hem geïntroduceerd aan Sophie’s podcast, jij hebt hem geïntroduceerd aan onze coach Tess, en door jou gaat hij nu ook naar het event van Sophie.” Ego wilde de credits, oneindig veel credits. Als een bodemloze put. Waar ik eerder dus mee kon gaan in dit soort gedachten, als zijnde de waarheid, dacht ik nu: “Dit keer gaat het anders aflopen”. And so it happened…

De magische vraag

Ik wist mezelf op een ander gedachtenspoor te zetten. De magische vraag die ik stelde, was: welke les heb ik hierin te leren? Mijn lichaam ontspande meteen, er kwam ruimte. Ego was in de war en zei “HUH?” Ze was van haar apropos want ik handelde natuurlijk anders dan normaal. Dat bleek de crux: ik ontmaskerde ego.

Reminder

Maar wat ik op dát moment kon leren is simpelweg van het gesprek dat Sophie voerde met Kevin. Want veel van zijn ontwikkeling overeenkomt met die van mij, dus het gesprek kon ik alleen al heel goed gebruiken voor mijn eigen proces. Daarnaast was het een reminder dat ik de bevestiging en erkenning in mezelf mag vinden en dat ik op ontdekkingstocht mag gaan wat mij helpt om op die plek te komen. En tot slot leert het me dat ik bewust ego buitenspel kan zetten, door haar er te laten zijn maar er niet op in te gaan.

Niet langer vanuit gebrek

Die ene magische vraag zorgde al voor zo’n shift! Mijn benadering was niet langer vanuit een gebrek, maar nu vanuit nieuwsgierigheid wat deze situatie mij komt brengen. En dat is wat er continu in je omgeving gebeurt. Situaties spiegelen je, mensen spiegelen je. Zonder dat ze het vaak doorhebben. En als je de werkelijke les uiteindelijk hebt gemeesterd, dan zal het vanzelf verdwijnen.

Ik kan het alleen nog even niet zien

Want wat werkelijk in deze situatie gebeurt, is dat ik de bevestiging wil. Ik wil de erkenning van buitenaf dat ik goed genoeg ben. Maar zolang ik het buiten mezelf zoek zal het gat niet gedicht worden. Het kan maar op één manier dicht en dat is mezelf te gaan waarderen voor wie ik bén. En ondanks dat ik dit al langer van mezelf weet en zelfs weet waar het vandaan komt, is het belangrijk om de antwoorden verder te gaan zoeken. In mezelf.

Want ik heb niet de credits van een ander nodig om me goed te voelen. Ik hoef mezelf alleen maar dingen te gunnen, dan opent dat de weg naar een heel andere frequentie. Een frequentie van ontspanning. Ik weet nog niet precies hoe, maar ik mag in mezelf gaan VINDEN dat ik goed genoeg ben, gewoon zoals ik ben. Want ik weet dat het er zit, ik kan het alleen nog even niet zien.

Lichtjes aansteken

Sophie ging ondertussen natuurlijk verder met haar masterclass, terwijl dit fenomeen zich in mijn woonkamer afspeelde. Op een gegeven moment vertelde ze dat zij en haar klanten een overeenkomstige ‘big why’ hebben, namelijk lichtjes aansteken bij andere mensen. Andere mensen in hun kracht zetten zodat ze gaan stralen en zodat we uiteindelijk een mooiere wereld kunnen creëren. Het verschil zit hem in de unieke draai die iemand eraan geeft.

En toen klikte mijn big why écht

En toen klikte het. Wat ik namelijk ook als big why heb is mensen te helpen met het aansteken van hun eigen vuur. In welke vorm dan ook, want ik weet nog niet wat mijn unieke manier is. Maar ik besefte me op dat moment dat ik het eigenlijk al dóe. Ego greep het aan als ‘ik wil credits voor wat jij Kevin allemaal aanreikt’. Maar doordat ik die ene magische vraag al gesteld had, kon ik beseffen dat ik hem in werkelijkheid al inspireer. Ego ziet het als ‘nadoen’, maar in feite ben ik gewoon keihard m’n eigen licht aan het laten schijnen en kennelijk inspireert dat hem! En dat is eigenlijk was ik wil. WAUW! Hoe ik nu ben en doe is dus al genoeg! WAUW! Dus vanuit een plek van misgunning kwam ik uiteindelijk op een punt van het erkennen van mijn eigen kracht.

Ego hield me klein

Want als ik niet naar ego luister weet ik heus wel dat hij niet klakkeloos dingen van mij overneemt. Ik inspireer hem met mijn handelen en hij geeft daar vervolgens zijn eigen invulling aan. En dat is helemaal oké. Ik kon het hiervoor alleen niet zo zien. Of er in ieder geval niet oké mee zijn, want ego zat er steeds voor. Maar daarin erkende ik dus ook niet het stralen van mijn eigen licht en wat het effect daarvan is. “Want ik doe ook maar wat.” En daarmee bagatelliseerde ik het ook nog. En ego greep dat ook nog aan om de focus ervan af te halen. Om me in de onzekerheid, de jaloezie, de misgunning te houden. Om me klein te houden.

Dikke vette breakthrough

Dus een dikke vette breakthrough. Want ik bén blijkbaar m’n big why al aan het uitdragen, zónder iets de ‘doen’ en alleen maar door te ZIJN. Door m’n eigen ding te doen, de dingen waar ik blij van word. Waar mijn innerlijk vuur groot en hoog van oplaait zodat anderen geïnspireerd raken om ook het vuurtje in zichzelf aan te wakkeren. Alsof je elkaar helpt om zijn of haar kaarsje aan te steken en zo het vuurtje door te geven.

Onvoorwaardelijk shinen

Ik besefte: ik hoef dus niet jaloers te zijn. Wat een bevrijding! Ik kan met dit inzicht alleen maar dankbaar zijn namelijk. Want deze weerspiegeling zorgt ervoor dat ik al begonnen ben aan mijn missie. En dat ik daar in feite ‘niks’ voor hoef te doen. Wat een fijne bevestiging dat ik zo door mag gaan en zo nog veel meer mensen mag inspireren hetzelfde te doen!

En toen belde Kevin

Ik was zelf al helemaal onder de indruk van de gebeurtenissen. Want stiekem was ik best wel trots op mezelf dat ik ego had ontmaskerd. Om het allemaal te verwerken schreef ik na de masterclass al m’n inzichten op. Gewoon, voor m’n eigen dagboek. Want dit is toch veel te kwetsbaar om te delen? En dat is het misschien ook wel. Maar toch kies ik ervoor om het te delen. Want toen ik klaar was met bellen ging prompt de telefoon: Kevin belde. Toen wist ik: ik moet het gaan delen. Ik moet er een blog over schrijven. Uiteindelijk bekende ik mijn jaloezie en hingen we een uur en veertig minuten aan de telefoon!

Reageer anders dan normaal

Hij reageerde heel positief en begreep wat er aan de hand was. Want daar kan ego natuurlijk ook mee aan de haal gaan, dat je zoiets beter bij je kan houden om geen ‘schade’ aan te richten. Nou ik kan je vertellen, júíst als je het bij je houdt maak je van je hart een moordkuil. Het was zo fijn om het hem te kúnnen vertellen en daarmee ego recht in de ogen aan te kijken.

Deze ervaring heeft me zoveel gebracht dat ik jou met het delen van dit verhaal ook wil aanmoedigen om eens een kritisch kijkje te nemen in je eigen gedachten. Probeer de negatieve gedachten eens vanuit de derde persoon te zien. Kijk eens of je anders kunt reageren dan normaal door in te grijpen in je eigen gedachtenpatroon. Je zult verstelt staan hoe vaak ego jou in de greep heeft! Stel haar eens een onverwachte vraag en kijk wat er gebeurt…

Heb jij jouw ego wel eens in de ogen aan gekeken? Hoe voelde dat?