“Als ik mezelf onaardige dingen kan aanpraten, dan kan ik mezelf ook leuke dingen aanpraten!” Dat is wat ik in januari tegen mijn coach zei. Ze hielp me er deze week nog even vriendelijk aan herinneren, want soms vergeet ik het nog even. Zoals nu. Ik zit momenteel namelijk in een proces van – hoe zal ik het noemen? – mind shift, is denk ik de goede bewoording. Angst en onzekerheid maken plaats voor vertrouwen. Van hoofd-gestuurd naar hart-gestuurd. Maar zo makkelijk is dat nog niet. Ik neem je even mee in mijn hersenspinsels (én m’n trics én hoe ik ermee omga). Want elke keer onbewust moties van wantrouwen naar mezelf uitspreken, daar ben ik eigenlijk wel klaar mee…!

Angst en onzekerheid

Om die moties van wantrouwen te doorgronden ging ik op onderzoek uit binnen mezelf. En ik kwam tot de conclusie: eigenlijk is veel van mijn angst en onzekerheid gebaseerd op een gebrek aan zelfvertrouwen. Ik geloof niet écht dat ik dingen kan of ga bereiken. En dat is een verhaal met bijbehorende overtuigingen die ik (onbewust) continu in m’n hoofd herhaal. Zo houd ik het verhaal in stand en daarmee de situatie zoals die is. Ik geloof namelijk dat de Wet van Aantrekking geldt, die stelt dat het gelijke het gelijke aantrekt. Dus als ik altijd aan mezelf vertel dat ik onzeker ben en weinig zelfvertrouwen heb, dan houd ik op die manier de situatie in stand.

Eigenlijk kun je het dus zo noemen dat ik continu een motie van wantrouwen naar mezelf uitspreek. Zonder dat ik het doorheb! Dus daar wil ik verandering in aanbrengen. Ik wil me focussen op op wat ik wél wil. Want onbewust houd ik zelf dit negatieve verhaal in stand, door te focussen op wat ik níet wil. Een proces van vallen en opstaan.

Ik geloof het niet écht

Zo kwam ik erachter dat ik wel weet wat ik wil bereiken, maar dat ik vervolgens niet écht geloof dat ik het kan of kan bereiken.

• Ik geloof er bijvoorbeeld niet écht in dat ik op het NK jazz dans kan staan dit jaar. (terwijl ik dat al een keer heb bewezen, namelijk in 2003)
  Ik geloof niet dat ik de dans écht foutloos kan doen en in flow. “Want zo werkt het nou eenmaal niet”, zegt m’n hoofd dan.
• Ik geloof er namelijk niet écht in dat ik mooie (dure) dingen kan manifesteren. (terwijl iedereen manifesteert, op welke frequentie dan ook. Vaak in negatieve zin maar mooie dingen “neeee, dat is alleen maar voor anderen weggelegd”, vertelt dat stemmetje mij dan)
• Ik geloof er niet écht in dat ik moeiteloos en succesvol kan leven, dat ik leuke mensen kan aantrekken. “Nee want het leven is moeilijk en zwaar, je moet hard werken, veel werken, en maar hopen dat het af en toe ook een beetje leuk is.” (hou toch je snater, ego)
• Ik geloof er niet écht in dat ik superpowers heb, dat ik met m’n hart voorop kan leven in plaats van m’n hoofd. Ik geloof er niet écht in dat ik bewust met het universum in contact kan staan, laat staan samenwerken. “Dat kunnen alleen anderen, ik niet.”

Bottom line

Bottom line: ik geloof niet in mezelf, ik geloof in anderen. En daarom heb ik hún waardering nodig om me goed te voelen, kwam ik achter. Maar eigenlijk ook niet, want áls zij dan waardering uitspreken of een compliment geven, dan geloof ik het niet. Niet écht. Gewoon omdat ik het zelf niet geloof.

En wat is daar nou leuk aan? Je haalt geen waardering uit jezelf én niet uit anderen. Dus eigenlijk is het nooit genoeg. Leuk man, die continue onbewuste moties van wantrouwen naar jezelf… Ik ben d’r eigenlijk wel klaar mee!

Wat ik dan doe

Je bewust zijn van je gedachten is natuurlijk de allereerste stap. Als ik merk dat ik onaardig ben tegen mezelf (en dus onbewust moties van wantrouwen naar mezelf uitspreek), stel ik mezelf de vraag ‘zou je dit ook tegen een klein kind zeggen? Hoe stom, dom, idioot, achterlijk ze wel niet is?’ Nou, ik in ieder geval niet. Dus dat maakt het geheel allemaal al wat zachter.

Schrijven

Wat ik dan doe is gaan schrijven. Daar heb ik dan geen zin in, maar ik doe het toch. Want het helpt. (zo kwam uiteindelijk ook deze blog eruit rollen, maar dat is een ander verhaal) Opschrijven wat me dwars zit en mezelf vragen stellen. No judgements. Waarom voel ik mij zo? Wat heb ik wel of juist niet gedaan waardoor ik me zo voel? Wat heb ik nodig op dit moment? Dus eigenlijk: onderzoeken hoe het komt dat ik tot dit punt ben gekomen en wat ik eraan kan doen om me beter te voelen. Dat maakt het geheel al wat zachter 🙂

Een overtuiging of een bui?

En als het echt een hardnekkige overtuiging blijkt te zijn in plaats van een ‘chagrijnige bui’, dan maak ik een affirmatie voor mezelf die ik een paar dagen aan mezelf herhaal via het alarm in m’n telefoon. Zoals: ik ben genoeg en ik heb genoeg. Ik zet ook wat motiverende woorden op van bijvoorbeeld Abraham Hicks. Ik luister ook bijvoorbeeld de I Am Enough affirmatie op healing frequentie. Kortom, ik investeer tijd in mezelf zodat ik ruimte kan geven aan het gevoel en zodat ik het kan omdraaien naar iets positievers.

Soms vind ik het ook fijn om even te mediteren zodat ik weer in contact kom met mijzelf en mijn lichaam. Diep in mijn buik heerst rust, daar hoef ik niks. Daar is het niet voorwaardelijk. Daar mag ik gewoon ZIJN. M’n kritische stem vindt dat vaak lastig omdat er dan even niet meer naar haar geluisterd wordt (ja, ik zie haar als een derde persoon, want ik bén haar niet ;-)). Ik merk bijvoorbeeld dat ik regelmatig denk in termen als ‘goed’ en ‘fout’. Dan bedenk ik me: wat nou als er geen goed of fout is? Als ik mezelf die vraag stel, dan ontspan ik meteen. Want als er geen goed of fout is, dan is er namelijk niks aan de hand 🙂

Cursus zelfvertrouwen

Waar ik laatst dus ook mee begonnen ben is de cursus Meesterschap in Zelfvertrouwen, van De Bewustzijn School. We zijn nog maar net op weg, dus ik kan nog niet mijn ervaringen delen. Maar het is in ieder geval wel een stap in de goede richting. De intentie is gezet! Meesterschap hebben in mijn zelfvertrouwen 🙂

Mijn nieuwe verhaal

Het uiteindelijke doel is om mijn oude verhaal los te laten, die ik jarenlang mezelf heb aangepraat. Het is tijd om die onbewust bedoelde moties van wantrouwen te laten gaan. “Ik ben onzeker, ik ben bescheiden, ik ben niet goed genoeg.” Als je die overtuigingen kunt beschouwen als ‘dit hoort niet meer bij mij’, dan maak ik ruimte voor een nieuw verhaal. En als ik dit nieuwe verhaal maar lang genoeg aan mezelf herhaal, dan zal ik het gaan geloven. Dan ga ik het voelen. En dat is voor mij de enige manier om de situatie te kenteren. Want alleen als IK het ga geloven, dan gaat de buitenwereld het ook geloven. Een aangezien het gelijk het gelijke aantrekt, zoals een magneet, dan komt zelfverzekerdheid en zelfvertrouwen vanzelf weer bij mij terug.

Dus:

• Ik kan goed dansen en ik zit dan in een heerlijke dansflow.
• Ik kan mooie, grote dingen manifesteren, want wat ik uitstraal trek ik aan.
• Ik ben succesvol in het leven, het leven mag makkelijk zijn.
• Ik heb superpowers en ik deel ze met de wereld.
• Ik geloof in mezelf.
• Ik ben genoeg.

En als ik even niet meer van bovenstaand verhaal overtuigd ben? Dan tune ik weer in bij mezelf en ga ik naar een plek in gedachten waar ik niks hoef van mezelf. Niets meer en niets minder.

En jij?

Geef jij jezelf onbewust moties van wantrouwen? Ben jij je bewust van je kritische stem? Hoe praat hij/zij tegen jou? Wat zegt het? En heb jij er ook wel eens last van? Laat het me weten! Ik zou het superfijn komen om met je in contact te komen hierover. Je bent namelijk niet de enige 🙂