fbpx

Het afgelopen jaar heeft voor mij in het teken gestaan van RUIMTE. In alle variaties van het woord. Daarover wil ik graag wat meer met jullie delen. Ik doe dit in verschillende artikelen, gewoon omdat ik er veel over te vertellen heb en jou ook wat handvatten geven, indien je het herkent. Ik heb ze de Space series genoemd, gewoon omdat ik het een leuke benaming vond haha. Het spits wordt afgebeten door het thema ‘Ruimte geven’. Ik vertel je wat mijn persoonlijke ervaring daarmee is en geef je wat tips mee om er zelf ook mee aan de slag te gaan.

Dikke burnout

Het project ‘ruimte geven’ begon bij mij tijdens mijn eerste sessie met mijn psycholoog. Ik zat in een dikke burnout daar bij haar op de stoel. Man, ik wist niet waar ik het zoeken moest. Zo onrustig, zo de weg kwijt. Helemaal mentaal in de knoop. Ik wist niet meer wie ik was. Kon niet meer werken en had echt lang de tijd nodig om uit te rusten. Om überhaupt te voelen wat stilstand was, met al die onafgebroken stress en spanning in mijn lijf. Ik wist niet meer hoe ik met ontspannen schouders moest leven.

“What the f*ck is ruimte geven?”

Dat dus. Compleet de weg kwijt. Mijn psycholoog zei ‘het gaat er allemaal om dat je jezelf de ruimte gaat geven’. De ruimte? What the f*ck bedoel je daarmee? En hoe doe ik dat dan? De ruimte. Pff… nou daar kon ik dus helemaal niks mee. Want wanneer is dat dan goed? Wanneer is dat dan klaar? Wanneer weet ik dat het genoeg is?
 

Continu in strijd

Nou dat weet je dus niet. Maar ik zag inmiddels wel in dat ik dat de afgelopen jaren NIET had gedaan. Superstreng voor mezelf. Mezelf tot het uiterste drijven (letterlijk) en op de kop geven als iets niet volgens mijn maatstaf ging. Ik was continu in strijd met mezelf. Continu. En daar was ik moe van geworden. Heel moe.

Mezelf pleasen

Inmiddels zijn we een jaar verder en weet ik zeker wel wat ruimte geven is. Het is jezelf dingen gunnen. Zoals even op de bank liggen als je daar behoefte aan hebt. Een stukje wandelen, lekker om je hoofd leeg te maken. Of overdag een boek lezen, gewoon omdat het kan. Uiteindelijk ging het er natuurlijk om dat ik meer liefde aan mezelf gaf. Hoe ik tegen anderen deed, dat mocht ik ook wel eens voor mezelf gaan doen. Mezelf pleasen eigenlijk.

Tegen de lamp

En dat lukt niet van de een op de andere dag. Heel vaak liep (en nog steeds wel eens) ik tegen de lamp aan. En in het begin van m’n burnout moest ik dat bekopen met compleet uitgeput zijn. Ik had weer teveel van mezelf gevraagd… Ik deed het weer. Het vroeg om een mindset shift om niet mezelf iedere keer te bestraffen als het weer ‘fout’ was gegaan. Want wat is nou fout? Dáárin moest ik mezelf dan óók weer de ruimte geven. De ruimte om zacht te zijn.

Tegen een kind

Bij mij hielp het dan vaak dat ik deed alsof ik hetgeen ik tegen mezelf zei, tegen een klein kind zei. Dat was confronterend! Want tegen een kleintje zeg je niet dat ze een sukkel is. Dat ze ook niks kan. Dat ze waardeloos is. En ga zo maar door. Tegen kinderen zeg ik niet zulke zwaar demotiverende en veroordelende dingen. Een kind moedig je aan, die neem je mee op sleeptouw als ze even niet weet hoe ze met haar emoties moet omgaan. Je toont begrip, maar pakt haar wel aan als het nodig is.

Streng maar rechtvaardig

Maar een kind heeft wel richting nodig. Het credo ‘streng maar rechtvaardig’ dus. Niet té streng natuurlijk, alleen zonder kaders en regels wordt het ook een zooitje. Het fijne is alleen dat je zélf die kaders en regels mag bepalen. Ook degenen die al jaaaaren normaal voor je zijn, kun je gewoon bepalen om te veranderen. Soms van het een op andere moment, andere keren duurt het wat langer voordat het ingesleten is. Vaak gaat het namelijk hand in hand met een verandering in je mindset.

Mindset shiften

En je mindset shiften, dat is soms makkelijker gezegd dan gedaan. Ik zeg bewust ‘soms’, want als je ervan overtuigd bent dat het makkelijker gezegd is dan gedaan, dan is dat ook zo. Terwijl, als je jezelf wijs maakt “dat mindset shiften makkelijk is”, dan help je jezelf een handje. Het klinkt misschien gek, maar zo werkt het wel. Wat je vindt en dus continu tegen jezelf herhaalt (je (eigen bedachte) regels, je eigen mening, overtuigingen), dat wordt werkelijkheid. Althans, dat is wat ik vind. En dat heeft weer te maken met een universele wet, de Wet van de Aantrekking.

HOE DAN? 

Anyway, HOE doe ik dat dan, mezelf ruimte geven? Hier een paar tips die jou wellicht een handvat geven om er zelf mee aan de slag te gaan:

Tip 1: bewustzijn versus bewust ZIJN 

Waar ik heilig van overtuigd ben, met alles, is: alles begint bij bewustzijn. Bewustzijn als in, opmerken. Maar ook bewust ZIJN. Even niks doen. Rust. Geen ruis. Tot stilstand komen.

Bewustzijn – hoe weet ik waar ik ruimte mag geven aan mezelf? 

Als je niet weet wat je doet, dan kun je het ook niet veranderen. Om je bewust te worden van je eigen (denk)patronen kan het helpen om eens na te gaan waar jij jou aan ergert bij anderen. Schrijf dat eens op. Vaak zit er een overeenkomst in je eigen gedrag. Heb je een hekel aan luie mensen? Dan leg je wellicht de lat voor je zelf erg hoog, omdat je bang bent dat je anders zélf lui gevonden wordt. Erger je je aan egoïstische of egocentrische mensen? Misschien mag je het jezelf gunnen om meer tijd voor jezelf te nemen.

Bewust ZIJN – hoe doe ik even helemaal niks? 

Helemaal niks doen, daar ben ik zelf ook niet zo goed in. Vaak ben ik rustig als ik iets te doen heb. Maar iets te doen hebben kan ook zijn: je hobby uitoefenen, een stukje wandelen of mediteren. Je helpt daarmee jezelf en je gunt het jezelf om iets leuks (en voor jezelf) te doen. Zet het als ‘taak’ op je to do list en zorg er dan voor dat je niet meer dan drie dingen op een dag ‘moet’ van jezelf. Zelf vind ik het ook fijn om er ‘to could list’ boven te zetten in plaats van ‘to do list’. Het het is een kleine verandering, maar het is wat MINDER MOETEN en MEER MOGEN.

Tip 2: wat zou je tegen een kind zeggen? 

Ik weet niet hoe jij met kinderen omgaat, maar ik ga daar zacht maar duidelijk mee om. Regels aangeven als het nodig is, maar begeleiding bieden als de situatie daarom vraagt. Ik heb zelf geen kinderen, maar ik merk het wel bij mijn neefjes en nichtje. Ik kom er regelmatig over de vloer en ik voel me zo vrij om ze te corrigeren als ze gedrag vertonen dat ik niet tolereer. Maar tegelijkertijd help ik ze ook als ze ergens niet uitkomen. Of dat nu emoties zijn of ‘kleine kinderproblemen’ zoals ergens niet bij kunnen of iets niet open krijgen.
Zo’n situatie met een kind kun je je ook voorstellen als je jezelf ‘betrapt’ hebt op gedrag dat je liever anders ziet bij jezelf. Normaal zou je misschien jezelf de grond in trappen, maar nu ga je het anders doen! Dus: wat zou je tegen een kind zeggen als zij weer een fout begaat? Zou je haar dan ook helemaal meedogenloos met de grond gelijk maken of zou je wel ‘even’ boos worden, maar daarna wel met een positieve benadering het kind iets bijbrengen? Je hebt de keuze, dus wat kies jij?

Tip 3: alleen bestraffen heeft geen zin. Toon begrip en stel het gerust. 

Om even in het kind-genre te blijven: wat gebeurt er met een kind als je die alleen maar straf geeft? Ze wordt er onzeker van, durft niks meer, kruipt in een hoekje. Of wordt juist immuun tegen wat je zegt, positief of negatief. Is op een gegeven moment niet meer onder de indruk van jouw uitbarstingen en sluit zich af voor anderen. Alleen bestraffen heeft dus geen zin.

Je houdt het patroon in stand

Ook tegen jezelf niet. Je voelt je er ellendig door en houdt daarnaast je patroon in stand. En dat is niet wat je wil. In plaats daarvan ga je nu ook begrip tonen, aangeven dat je het begrijpt vanuit het perspectief van het kind. Neem vervolgens de leiding om het ‘op te lossen’ en dus de situatie te verbeteren.
Stel je voor dat een kind een vaas gebroken heeft uit enthousiasme, maar dus ook vanuit onhandigheid. Je bent dan natuurlijk boos of teleurgesteld, maar je snapt ook dat het niet express gebeurde. Zo ga je ook om met jezelf op het moment dat je jezelf betrapt op gedrag dat je wilt veranderen: je toont begrip en stelt jezelf gerust. Vervolgens ga je bepalen wat je NU kan doen om de situatie te verbeteren. Welke gedachten helpen om je beter te voelen? En bedenk je voor jezelf wat je gaat doen om de situatie de volgende keer te voorkomen.

Iedereen heeft een innerlijk kind

De voorbeelden met kinderen komen niet uit de lucht vallen. Ik geloof namelijk dat iedereen een innerlijk kind heeft. En de oordelen, bestraffingen, maar ook complimenten die jij aan jezelf geeft, daar luistert zij ook naar. Ik merkte dat mijn innerlijk kind door de jaren heen bang is geworden. En wanneer ik mezelf saboteer met bijvoorbeeld blog-schrijf-ontwijkend gedrag, dan merk ik vaak dat m’n innerlijk kind het vooral spannend vind om meer zichtbaar te zijn.

Hoe doe ik dat dan? 

Ik neem een moment voor mezelf en doe dan net alsof ik tegen een denkbeeldig kind praat. Ik geef aan dat ik het jammer vind dat ze een fout is begaan, maar ook dat ik begrijp dat het mis ging omdat het zo lang een gewoonte is geweest. Zeg tegen “het kind” dat je het wil veranderen, maar dat het logisch is dat dit gebeurt. Het hoort erbij. Maar dat je nu anders wil reageren dan hiervoor om wat milder voor hem/haar te zijn.
Bewust een kind in de situatie voorstellen helpt mij ook om meer in contact te komen met het kind in mezelf, met de speelse kant in mij. Kinderen willen niet te veel serieuze dingen doen. Daar hebben ze de concentratie vaak (nog) niet voor, maar het wordt ook te saai. BUITEN SPELEN is veel leuker. Logisch! (en dat zeg je dan ook weer 🙂 )

Tip 4: welk advies zou je een vriend(in) geven? 

Als jij jouw gedrag bij een vriend of vriendin zou opmerken. Wat zou jij hem of haar dan voor advies geven?
Vaak weten we zo goed wat de valkuilen van een ander zijn. We horen een verhaal aan en hebben zo wat tips paraat om het anders te doen. Bij mezelf vind ik dat wat lastiger… Herkenbaar?
Soms helpt het dan om wat meer afstand te nemen van je eigen situatie en je voor te stellen wat je zou doen als een vriend(in) met hetzelfde probleem naar je toe zou komen? Wat zou je hem of haar dan adviseren? Geef dat advies vervolgens ook aan jezelf. Schrijf het desnoods op, maar vooral ONDERNEEM DIE ACTIE.

Heb je wat aan dit artikel gehad? Herken je je in de situaties? Gaf één van de tips je een nieuw inzicht? Laat het mij weten! Ik vind het superleuk om met je in contact te komen en ervaringen uit te wisselen. Je kunt ook meer van mijn verhalen horen via mijn Instagram account: marjon.vdwetering! Zie ik je daar?