Over Marjon
Hi, ik ben Marjon.
Ik wás ervaringsdeskundige in het zijn van een wandelend hoofd. Tot ik ontdekte dat het véél leuker is om je intuïtie bij je dagelijks leven en werk te betrekken!
En om de volumeknop van jouw intuïtieve stem een slinger naar rechts te geven, geef ik 1-op-1 coaching en afgestemde readingen.
Het afgelopen jaar is een jaar vol persoonlijke ontwikkelingen geweest. Opgebrand, gestopt met m’n baan, een soul coach in de arm genomen, ontdekken waar mijn hart echt een dánsje van doet! Er helemaal achter ben ik nog niet, dus daarom deel ik graag met jou mijn reis. Want ondanks dat ik al wist dat ik de wens koesterde om zelf een blog te hebben, ben ik het nu gewoon gaan DOEN.
Oja, funny facts: ik houd ontzettend veel van patat en copperplate kalligrafie is m’n nieuwste hobby. Ik ben een enorme dansfan en verhuis in januari 2020 naar Australië, samen met mijn vriend.
Oké, dit was de korte versie. Wil je de lange versie? Lees dan verder.
Terug in de tijd
Ik zal je ook een stukje mee terugnemen in de tijd. Want bepaalde ervaringen in mijn leven hebben ervoor gezorgd dat ik ben waar ik nu sta. En het grappige is, mijn buik is de rode draad door mijn leven. Ik ben erachter gekomen dat mijn buik mij altijd de waarheid vertelt.
Buikvreugde en buikpijn
Mijn reis van bewustzijn begon al heel wat jaren geleden, toen ik ging studeren. Ik mocht zelf bepalen wat ik kookte en maakte me los van de religie die ik van huis uit had meegekregen. Van de een kreeg ik buikvreugde en van het andere kreeg ik buikpijn. Ik kwam erachter dat ik een voorliefde heb voor koken en bakken én gezonde voeding. Maar tegelijkertijd had m’n buik het zwaar te verduren, want met steeds meer tegenzin ging ik naar de christelijke studentenvereniging waar ik lid van was. Ik stopte ermee en wist eigenlijk niet meer zo goed wie ik was en wat ik vond. Wel wist ik dat ik erg gevoelig ben en door de jaren heen kreeg ik die sensitiviteit steeds meer onder controle. Ik vond uiteindelijk een leuke baan en toen…
Op m’n buik schrijven
Met veel plezier ging ik altijd naar het werk. We hadden een leuk, vlot meidenteam waar vooral hard gewerkt werd, als jonge honden die we waren. Tot er een moment kwam dat ik aan mezelf merkte dat ik niet meer zo aardig was tegen iedereen. Ik sleepte mezelf iedere dag naar het werk en had veel hoofdpijn. Met een dikke vette knoop in m’n maag moest óók ik als zoveelste millennial erkennen dat ik een burn out had. M’n wereld stortte in. Dat werken, dat kon ik voorlopig wel even op m’n … buik schrijven.
Onderbuik
Er was iets flink mis. Ik gaf mezelf nul komma nul ruimte. Was onaardig tegen mezelf en móest alles. En het bleek dat ik heel goed was in het vertellen over mezelf en hoe het in elkaar zat, waardoor bijna iedereen het onderschatte. Inclusief ikzelf. Ik krabbelde heel langzaam op en steeds meer kwam het aan licht dat er iets niet goed zat. M’n onderbuik vertelde het eigenlijk al jaren maar ik kon het tijdens mijn thuis-zitten pas erkennen: ik mag iets anders gaan doen. Ik verdiepte me tijdens die maanden ook steeds meer in wat de maatschappij noemt ‘spiritualiteit’ en raakte geïnteresseerd in de Wet van de Aantrekking. Heel veel weerstand in eerste instantie en vooral afkeur. Vooral van mezelf.
Paarse buik
Op een gegeven moment kwam ik mijn coach tegen, Tess Fliers. Zij liet mij kennismaken met mijn paarse buik. Je wat? Mijn paarse buik. Mijn paarse buik is waar ik dagelijks intune en waar ik connectie maak met mijzelf, maar tegelijkertijd ook met het universum. Als ik daaraan denk sta ik met beide benen op de grond maar tegelijkertijd met m’n hoofd in de wolken. Woow, wat een ander gevoel dan ik jaren had gehad! Want eigenlijk kwam ik erachter dat ik jaren ‘gezweefd’ heb. Niet in de zin van geiten-wollen-sokken, maar als in, ik stond niet in contact met mezelf, laat staan met iets dat groter is dan ik. Ik ontdekte dat ik veel meer talenten heb, dan ik daarvoor ooit had durven erkennen.
Vertrouwen
Er werden heel wat obstakels uit de weg geruimd en doorbraken gevierd. Maar als er één ding als een paal boven water staat: mijn buik vertelt mij altijd de waarheid. Ongegeneerd. En het is mijn taak om er naar te luisteren én te handelen. Gaandeweg kreeg ik meer en meer vertrouwen, want meennn wat kwamen er veel hardnekkige, diepgewortelde ego-gedachten om de hoek zeilen.
Gelukkig ben ik nu door de donkere tunnel heen. Het voelt alsof ik van een rups naar een vlinder ben veranderd.
Onvoorstelbaar maar waar. Want daar ben ik dan. In volle glorie. Klaar om m’n licht te laten schijnen. En hard ook!
